TEXTS
1. Οι πίνακές σας είναι
βαθιά ανθρωποκεντρικοί. Οι μορφές μοιάζουν να
αναζητούν εναγωνίως τη θέση τους στο σύγχρονο γίγνεσθαι. Ποια είναι τα
ζητήματα που σας απασχολούν ως εικαστικό και θέλετε μέσω της
ζωγραφικής σας να επικοινωνήσετε στο θεατή?
Οι πίνακές μου ήταν και είναι σχεδόν πάντα ανθρωποκεντρικοί. Κι αυτό
γιατί η ανθρώπινη μορφή με συγκινεί βαθιά, καθώς αποδίδοντάς τη στον
μουσαμά ανακαλύπτουμε άλλοτε τις θετικές και άλλοτε τις αρνητικές
πλευρές της, χάρη στην ομορφιά, τη δύναμη, το πάθος αλλά και τον φόβο
που οι ίδιοι έχουμε συναντήσει και βιώσει κατά τη διάρκεια της ζωής μας.
Οι μορφές που επιλέγω προκύπτουν από ποικίλες πηγές, συνήθως
τυχαίνει να μου κινήσουν το ενδιαφέρον φιγούρες με κινήσεις
εκφραστικές και με βλέμμα ιδιαίτερο, ίσως λίγο μυστηριώδες ή απλά
απορημένο, που μοιάζει να θέτει ερωτήματα. Κι εγώ από την πλευρά μου
παλεύω ζωγραφικά να τις βοηθήσω να βρουν το χώρο τους στο τελάρο, όπου
αποκτούν μια νέα ζωή.
Με απασχολεί λοιπόν η δημιουργία μιας καινούργιας οντότητας,
πλούσιας σε ζωγραφικές αξίες και σε συναισθήματα, που σαν αυτόνομη πια
ύπαρξη θα συγκινήσει τον θεατή.
2. Οι γυναίκες που απεικονίζονται στα τελευταία σας έργα έχουν
πολλαπλές όψεις. Τι συμβολίζει αυτός ο ευφάνταστος αντικατοπτρισμός?
Οι γυναικείες μορφές που παρουσιάζω στα έργα μου επαναλαμβάνονται
τουλάχιστο μια φορά στον ίδιο πίνακα, καθρεφτίζονται κατά κάποιο
τρόπο, είτε κοιτώντας η μία την άλλη , είτε γυρνώντας προς μια άλλη ή
και μια αντίθετη κατεύθυνση. Σα να βλέπουμε μιαν άλλη όψη που δε θα
είχαμε τη δυνατότητα να δούμε, αν επιλέγαμε την απεικόνιση μιας και
μόνο φιγούρας. Και λέγοντας μιαν άλλη όψη, εκτός από τα εξωτερικά
χαρακτηριστικά, η ζωγραφική μου υπαινίσσεται την αναζήτηση των
συναισθηματικών και ψυχικών χαρακτηριστικών που πιθανώς να μπορεί να
αποκαλύψει η λάμψη ή η σκοτεινιά μιας ματιάς, η περιστροφή ενός άκρου
ή τα σφιγμένα χέρια μπροστά στο σώμα, τα τεντωμένα δάκτυλα ενός χεριού
που ψάχνει από κάτι να πιαστεί...
Όλα αυτά είναι για μένα έκφραση, αποτύπωση μέσω της τέχνης, μιας
ιδιαίτερα αποκαλυπτικής ψυχανάλυσης.
3. Στα έργα σας είναι ευδιάκριτη η παρουσία συμβόλων, ζώων, φυτών,
ρολογιών. Πώς η χρήση αυτών επανανοηματοδοτεί το έργο?
Σχεδιάζω συχνά ζώα, όπως γάτες, σκύλους και άλογα, αλλά και
πουλιά,
και όλα αυτά συνομιλούν με τις ανθρώπινες μορφές μου,
αλληλοσυμπληρώνονται και έτσι το έργο μου ισορροπεί αγκαλιάζοντας
ταυτόχρονα τόσες διαφορετικές μορφές ζωής και καλλιεργώντας την
ενσυναίσθηση.
Μηχανικές κατασκευές, εφευρέσεις και αεροπλάνα στηρίζουν επίσης
συχνά τις συνθέσεις μου, με την εναλλαγή σχεδίου και χρώματος,
ανθρώπων και μηχανών.
Για τα σχέδια αυτά εμπνέομαι από διάφορες φωτογραφίες αλλά και από
έργα μεγάλων ζωγράφων των οποίων το έργο πάντα θαύμαζα. Νιώθω έτσι ότι
η προσπάθειά μου να δημιουργήσω ενισχύεται από την κληρονομιά που
εκείνοι μας άφησαν, ότι τους τιμώ όταν εμπνέομαι από αυτούς και
προχωρώ κι εγώ την τέχνη μου, χωρίς να τους ξεχνώ.
4. Πολύ συχνά τα έργα σας συνοδεύονται από ποιήματά σας. Πόσο κοντά
θεωρείτε ότι είναι η ποίηση στη ζωγραφική?
Η ποίηση είναι μια τέχνη αυτόνομη και εξαιρετικά εκφραστική, όπως
και η ζωγραφική άλλωστε. Αν και έχουν κάποιες διαφορές, οι ομοιότητες
είναι πολλές και νιώθω ότι αυτές με καλούν να δοκιμάσω τις δύο τέχνες
παράλληλα, μέσα σε ένα κοινό χώρο, τον χώρο που δημιουργώ στους
πίνακές μου. Και οι δύο έχουν τη δυνατότητα να συγκινήσουν τον
θεατή/αναγνώστη και θεωρώ ότι ο συνδιασμός αυτής της διπλής πρόκλησης
συναισθημάτων , είτε με δικά μου ποιήματα και κείμενα, είτε με κάποιων
λογοτεχνών και ποιητών που επέλεξα, οδηγούν σε μια πιο ολοκληρωμένη
απόλαυση της τέχνης.
5. Τα έργα σας συνομιλούν απευθείας με την ψυχή του θεατή. Οι μορφές
με αυτά τα καθηλωτικά, μελαγχολικά βλέμματα μοιάζουν να θέλουν να
φύγουν από τον καμβά και να μοιραστούν την αγωνία τους.
Πιστεύετε ότι αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί με μορφές μη
αναπαραστατικής τέχνης?
Χρησιμοποιώ στα έργα μου σε μεγάλο βαθμό την ρεαλιστική
απεικόνιση,
με την αυστηρή της έννοια κάποιες φορές, αλλά σχεδόν εξίσου καταφεύγω
σε πιο ελεύθερες φόρμες και πινελιές, αδιαφορώντας για την επίτευξη
της πετυχημένης αναπαράστασης.
Πιστεύω, για παράδειγμα, ότι τα εκφραστικά μάτια που σε κοιτάζουν
έντονα και οι μορφές που είναι τόσο ρεαλιστικές, νομίζεις ότι θα βγουν
από τον πίνακα και θα σε πλησιάσουν, μιλούν πραγματικά στην ψυχή του
θεατή. Όμως, αντίστοιχα πιστεύω πως μπορεί να συγκινήσει ένας
αφηρημένος πίνακας, με μια γρήγορη και αποφασιστική πινελιά, με τα
φώτα που αχνοφαίνονται ανάμεσα σε πιο σκοτεινούς τόνους, ακόμα και τα
τρεξίματα του χρώματος σε κάποια επιφάνεια, μπορούν να δώσουν
συγκίνηση σε εξίσου μεγάλο βαθμό.
Εκεί κρύβεται η "μουσική" που συνεπαίρνει όσους αφήνονται στη
μαγεία
της μη αναπαραστατικής τέχνης, είναι όμως σαφώς πιο δύσκολη διαδικασία
που απαιτεί περισσότερη εξάσκηση.
Συνέντευξη της Δώρας Τρογάδη
ALTER EGO
2024 -9-25
Σε αναζήτηση ταυτότητας μέσα από τα καλειδοσκοπικά πορτραίτα
της Σμαράγδας Παπούλια
Είμαι η μούσα του εαυτού μου.
Εγώ είμαι το θέμα που γνωρίζω καλύτερα.
Γι' αυτό ζωγραφίζω αυτοπροσωπογραφίες.
Frida Kahlo
Οι διπλές – ή και τριπλές ή και πολλαπλές – μορφές, στη νέα ζωγραφική σειρά της Σμαράγδας Παπούλια, αποτελούν μία εντελώς επίκαιρη καλλιτεχνική συνεισφορά της στο ταυτοτικό πρόβλημα του σύγχρονου κόσμου μας. Ο τίτλος που η ίδια έχει επιλέξει "Alter ego" (άλλο εγώ) είναι αποκαλυπτικός. Η διπλή/πολλαπλή υπόσταση, ιδιότητα και ταυτότητα που κάθε άνθρωπος, συνειδητά ή ασυνείδητα, φέρει και διαδραματίζει, ως ρόλο στο θέατρο της ζωής, απεικονίζονται από την ζωγράφο μας με τρόπο άμεσο, εξαιρετικά προσωπικό, συγχρόνως όμως και καθολικό.
Ολόσωμα πορτραίτα, κατά κανόνα γυναικεία, προβάλλουν εμφατικά στο κέντρο του πίνακα. Διαγράφονται με σίγουρο, σταθερό, ακριβές σχέδιο και επενδύονται με δυνατά, καθαρά, πλακάτα χρώματα, ενώ πλαισιώνονται από έντονα διακοσμητικό φόντο. Όλη η οργάνωση της σύνθεσης και η σκόπιμη παρουσίαση των ανθρώπινων μορφών σε ένα – και μοναδικό – επίπεδο, ενδυναμώνεται ακόμη περισσότερο με την μετωπικότητα και το καθηλωτικό βλέμμα, με το οποίο, συνήθως, αντικρίζουν κατάματα τον θεατή, φέρνοντάς τες σε άμεση, διαλογική σχέση μαζί του. Τα πορτραίτα της Σμαράγδας μάς κοιτάζουν με τρόπο «λοξό»: ερωτηματικό, διερευνητικό, μελαγχολικό, θυμωμένο, μας απευθύνονται τελικά αιρετικά και ερωτικά ταυτόχρονα. Μοιάζουν να απορούν για την ανθρώπινη ύπαρξη και την θέση της στον σύγχρονο κόσμο, αβέβαιο, ασταθή και αναιρούμενο ποικιλοτρόπως.
Η ζωγράφος μας προσπαθεί να εντάξει, άρα να ερμηνεύσει, τις μορφές τις, σε ένα πολύπλοκο, εικονολογικά, πλαίσιο, καθώς τις παρουσιάζει ανάμεσα σε ποικίλες μορφές και μοτίβα, που – πέρα από τη συνθετική και διακοσμητική διάσταση – επέχουν ρόλο σχολίων: γυμνά σώματα, ζώα (πουλιά, άλογα, κριάρια, γάτες, σκύλοι, πεταλούδες) και φυτικά σύμβολα (κοχύλια, σχηματοποιημένα άνθη), αλλά και στοιχεία του ανθρώπινου αστικού περιβάλλοντος (κτήρια), σύμβολα του χρόνου (ρολόγια) και σχέδια από τα περίφημα σημειωματάρια του Leonardo da Vinci, κι ακόμη ολόκληρα κειμενικά παραθέματα. Όλα μαζί τα στοιχεία αυτά εξυφαίνουν ένα εικονογραφικό παιχνίδι αναφορών σε αναγνωρίσιμες εικόνες και συνειρμών με σύμβολα παραδεδομένα, τα οποία όμως έρχονται να ανανοηματοδοτήσουν ή ακόμη και να ανατρέψουν οι δυναμικές ανθρώπινες φιγούρες που κυριαρχούν, με την πολλαπλότητα της παρουσίας τους στη σύνθεση. Οι τίτλοι των έργων, αναλυτικοί ή υπαινικτικοί, που η Σμαράγδα έχει σκοπίμως επιλέξει για κάθε πίνακα, αποκαλύπτουν αν όχι πλήρως το τελικό νόημα, τουλάχιστον την αφόρμηση, κάθε φορά, για τη δημιουργία τους προσφέροντας ένα νήμα αποκωδικοποίησης της παράστασης, χωρίς πάντως να επιβάλλει μία και μόνη προσέγγιση.
Συνολικά τα διπλά/πολλαπλά πορτραίτα της Σμαράγδας Παπούλια συνθέτουν τον «άλλο εαυτό» της, έναν εαυτό – σε καθαρά ατομικό αλλά και σε καλλιτεχνικό, κυρίως, επίπεδο – δυναμικό, πολυεπίπεδο, συνεχώς σε εγρήγορση και εξέλιξη. Αυτό το βαθιά ανθρωποκεντρικό σύνολο έργων της αντιπροσωπεύει κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο την προσωπική της αναζήτηση, για το ουσιαστικό περιεχόμενο του ανθρώπινου βίου, και ταυτοχρόνως οπτικοποιεί την ανησυχία κάθε συνειδητοποιημένης προσωπικότητας της εποχής μας και του παγκοσμιοποιημένου κόσμου μας, που αγωνιά να επαναπροσδιοριστεί στο τρέχον, ευμετάβλητο πλαίσιο αναφοράς. Κατά τούτο, τα πολλαπλά και πολυεπίπεδα πορτραίτα της, αποτελούν καθαρό παράγωγο της εποχής μας, της κρίσης ταυτότητας, της έμφυλης συζήτησης, του φεμινισμού και της συμπερίληψης.
Είναι αλήθεια ότι κάθε ζωγράφος, όταν ζωγραφίζει πρόσωπα, αποτυπώνει, εν πολλοίς, τον εαυτό του – όπως το έχει παραδεχτεί και η Φρίντα Κάλο, ζωγράφος-πρότυπο και για τη Σμαράγδα Παπούλια. Η Σμαράγδα με τη σειρά της ακολουθεί αυτή την πρακτική, ενώ συγχρόνως την αναιρεί κιόλας, καθώς οι μορφές της δεν αναπαράγουν τα προσωπογραφικά χαρακτηριστικά της, αλλά το ουσιαστικό συναισθηματικό φορτίο της και την προσωπική της αναζήτηση ρόλου στον πλουραλιστικό, καλειδοσκοπικό κόσμο μας.
Θοδωρής Κουτσογιάννης
2021-10-24
"Μ Ο Ρ Φ Η Σ Ε Γ Κ Ω Μ Ι Ο Ν"
Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΜΕΣΟ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΤΩΝ ΠΙΟ ΠΗΓΑΙΩΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΘΕΑΣΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΥΧΝΑ Η ΑΦΟΡΜΗ ΝΑ ΑΝΑΔΥΘΟΥΝ ΠΛΗΘΟΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΩΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ. Η ΣΜΑΡΑΓΔΑ ΠΑΠΟΥΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΠΟΥ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΜΦΙΔΡΟΜΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ , ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΜΕ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΜΙΑ ΕΥΡΥΤΑΤΗ ΓΚΑΜΑ ΚΟΙΝΟΥ. ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΡΗΚΤΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΤΗΣ , ΤΑ ΚΑΘΑΡΑ ΤΗΣ ΧΡΩΜΑΤΑ , ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΛΜΟΥΣΕ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΕΙ ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ (ΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ , ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ , Η ΩΧΡΑ), ΠΕΡΙΤΡΙΓΥΡΙΖΟΥΝ , ΣΥΝΟΔΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΦΙΓΟΥΡΕΣ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΘΕΣΗ ΣΤΟ ΕΡΓΟ , ΧΩΡΙΣ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ ΝΑ ΜΟΝΟΠΩΛΟΥΝ ΤΟ ΘΕΜΑ . ΤΑ ΠΡΑΣΙΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΓΑΛΑΖΙΑ ΤΗΣ ΠΑΙΖΟΥΝ ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΟ ΑΡΩΜΑ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΑΓΙΚΑ ΤΟΠΙΑ ΤΟΥ ΝΟΥ , ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΧΡΟΝΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ , ΑΦΟΥ ΠΡΩΤΑ ΕΚΛΕΨΑΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΛΗΦΤΟΥΜΕ ΓΝΩΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΖΛ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ. ΤΕΛΕΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΤΙΟΥ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΠΙΝΑΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΝΑ ΕΦΤΑΣΑΝ ΜΟΛΙΣ ΤΩΡΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΟΙΤΟΥΝ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΑ ;
ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΣ κ. Ρ. ΣΑΚΚΗ.
Η Σμαράγδα Παπούλια στο έργο "Το σώμα είναι η νίκη και η ήττα των ονείρων"[Λάδι σε καμβά][Διαστάσεις: 110 χ 90 εκατοστά]από έναν τίτλο σε σχήμα οξύμωρο που έχει ληφθεί εκ του ομώνυμου μου ποιήματος της ποιήτριας και λογοτέχνιδος Κατερίνας Αγγελάκη Ρουκ [Αθήνα,Ελλάδα,22-2-1939-Αθήνα,Ελλάδα,21-1-2020]από την ποιητική συλλογή "Μαγδαληνή, το μεγάλο θηλαστικό"[1974][Εκδόσεις Ερμής] απεικονίζει μία γυμνή γυναικεία μορφή εντασσόμενη σε μία πυραμίδα με διπλωματική αποστολή στην αποκτηθείσα της γνώση, όπως και το ίδιο εξάλλου συμβαίνει με την παρουσία του Κενταύρου στη σύνθεση. Στο εν λόγω ποίημα η Ρούκ υπογραμμίζει πως το σώμα γίνεται η νίκη των ονείρων με την ενεργητικότητα και την κίνησή του παρά τις πληγές του, όταν εκφράζεται σε λόγο, όταν αγριεύει ως λύκος δηλαδή σαν επικυριαρχεί το ζωώδες στοιχείο του, όποτε προπορεύεται στον χώρο και στον χρόνο, ενώ εκφράζει τη θέση πως τα όνειρα ηττώνται όταν δεν χρησιμοποιείς το σώμα σου με την πάροδο του χρόνου και είσαι εξαρτημένος από ένυλα αντικείμενα της καθημερινότητος, όπως η τσάντα. Στο τέλος η μεγάλη αυτή Ελληνίδα ποιήτρια επισημαίνει τις αποφατικές και καταφατικές όψεις του ονείρου στο σώμα που στο τέλος αποδομείται και υποστηρίζει πως αυτό αναγεννάει τη φύση, περιφρονεί την αρχή του θανάτου ή ό,τι έχει απομένει από αυτόν. Εν συνεχεία αυτής της ποιητικής παρεκβάσεως θέλω να προσθέσω πως η φιγούρα σε ειδική πρόταση νιώθει αιδώ έχοντας την πλάτη στραμμένη στον θεατή. Τέλος ο γεωμετρικός διάκοσμος είναι εξέχων στην παραγωγική μέθοδο της συνθέσεως.
Δημοσιογράφος Ελευθέριος Άρέλης
Στο έπακρον ευρηματική και υποβλητική είναι η εικαστική γραφή της Σμαράγδας Παπούλια που κατορθώνει ακόμη και τα όποια εννοιολογικά εικαστικά μηνύματα και στοιχεία να τα ενορχηστρώνει με αυθεντική αίσθηση ποίησης. Αίσθηση που μας κατακλύζει δημιουργικά καθώς ευαισθητοποιεί ιδιαίτερα όχι απλά την αντίληψη αλλά αυτόν καθ αυτόν τον ψυχικό μας κόσμο.
ΝΤΟΡΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ-ΡΟΓΚΑΝ Δρ. Ιστορικός της τέχνης -τεχνοκριτικός Officier des Arts et Lettres
Η δημιουργική ζωγραφική της Σμαράγδας Παπούλια, πιστή στην ποιότητα και στις εικαστικές αξίες, ευαισθητοποιεί τον ψυχικό μας κόσμο. Εικαστικός που αφιερώνει χρόνο στο τελάρο της, εργατική, επίμονη και ταλαντούχα δοκιμάζει ποικίλες τεχνικές και θεματολογίες. Παρουσιάζει έργα με ρεαλιστική αναπαράσταση και εξπρεσιονιστική απόδοση του θέματος δίνοντας ένα συναίσθημα πληρότητας στον θεατή.
Ο χώρος της προσωπογραφίας δε, χώρος δύσκολος, που η ίδια αγαπά και δραστηριοποιείται, κρύβει μεγάλο ενδιαφέρον στην απεικόνιση τόσο της προσωπικότητας, όσο και των συναισθημάτων και του ψυχικού κόσμου του μοντέλου. Η Παπούλια μελετά την ανθρώπινη ύπαρξη και ψυχή και απεικονίζει δυναμικά την μοναδικότητα των χαρακτηριστικών του μοντέλου της.
Δημοσιογράφος Ζέτα Τζιώτη
Παρακολουθώντας την ενεργή παρουσία και συμμετοχή της Σμαράγδας Παπούλια στην καλλιτεχνική δημιουργία των τελευταίων ετών διαπιστώνουμε ότι μας έχει προσφέρει έργα ποιότητας με πίστη στις ζωγραφικές αξίες.
Ταλαντούχα, ανήσυχη, εργατική και επίμονη στη δουλειά της, πάντα δοκιμάζει ποικίλες τεχνικές και θεματολογία, ενίοτε προσεγγίζοντας χώρους δύσβατους, μα εξαιρετικά ενδιαφέροντες, όπως ο χώρος της προσωπογραφίας. Μέσα από την μελέτη της ανθρώπινης ύπαρξης, της ψυχής, των συναισθημάτων, του χαρακτήρα, μας οδηγεί κι εμείς ακολουθούμε. Ταλαντεύεται στοχαστικά ανάμεσα στη ρεαλιστική αναπαράσταση και την εξπρεσσιονιστική απόδοση του θέματος, προσθέτοντας ενίοτε στοιχεία επαναλαμβανόμενα που συντελούν - σε συνεργασία με την ίδια τη μορφή- σε μια μαγική, ενίοτε ασύμμετρη ισορροπία .Μέσα αυτή την φαινομενικά αντιπαλλόμενη διαχείριση, καταλήγει σε μια δυναμική απεικόνιση η οποία καθόλου δεν επιθυμεί να αποφύγει τα εξωτερικά χαρακτηριστικά που χαρίζουν στον καθένα μας αυτό που ονομάζουμε μοναδικότητα.
Σε έργα όπως αυτά της παρούσας έκθεσης η τεχνική της απογειώνεται, ο ζωγραφικός χώρος πάλλεται, αλληλεπιδρά και ενοποιείται συχνά, με μια ανθρώπινη μορφή που τις πιο πολλές φορές μας κοιτά με το διεισδυτικό της βλέμμα και μάς μιλά στην καρδιά. Κανένα σημείο του πίνακα δεν έρχεται για την δημιουργό σε δεύτερη μοίρα. Είναι ολοφάνερο πως τα χρώματα και οι πινελιές, η φιγούρα και τα αντικείμενα, όλα, βρίσκονται σε ένα συνεχή διάλογο σε έναν χώρο, όπου εναλλάσσεται η χρήση διακοσμητικών στοιχείων, γραμμάτων, λέξεων, ή απλά σε ένα φόντο που αγγίζει την αφηρημένη τέχνη και θα μπορούσε να είναι από μόνο του ένας πίνακας! Και όλα τελικά εναρμονίζονται, αφού δώσουν τη μάχη τους, χαρίζοντάς μας γαλήνη και ισορροπία.
Ραχήλ Σακκή, Εικαστικός - Εκπαιδευτικός
Interviews
Σμαράγδα Παπούλια: "Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να ανακαλύψω το επόμενο ερέθισμα που θα με οδηγήσει να ξεπεράσω τα προηγούμενα έργα μου"
Πώς και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με τη ζωγραφική;
Η ενασχόληση μου με την ζωγραφική ήταν κατά κάποιο τρόπο προκαθορισμένη μιας και στο σπίτι ζούσα με ένα ζωγράφο ,τον πατέρα μου. Στα δεκάξι μου βρήκα ευκαιρία όταν έλειπε ο πατέρας μου και ζωγράφισα για πρώτη φορά με χρώματα πάνω σε καμβά. Αυτό ήταν!! Από τότε δεν έχω σταματήσει να εκφράζομαι με μέσο την ζωγραφική. Επαγγελματικά ασχολήθηκα πριν μπω ακόμα στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών δίνοντας έργα σε γκαλερί, και παίρνοντας μέρος σε ομαδικές εκθέσεις.
Σε ποιο ρεύμα ή κίνημα θα εντάσσατε τα έργα σας;
Δεν εντάσσω τα έργα μου σε κάποιο συγκεκριμένο κίνημα, προτιμώ να αφήνω τον θεατή να αποφασίσει, αυτός που είναι ο τελικός αποδέκτης του συνόλου των συναισθημάτων που προκαλεί μια ζωγραφιά. Τα χρώματά μου προσπαθώ να είναι πλούσια και καθαρά, με αντιθέσεις θερμών και ψυχρών τόνων, και μέσω αυτών αναζητώ χρωματικούς συνδυασμούς και ισορροπίες. Άλλοτε πάλι μελετώ τους τόνους του γκρίζου, ανακαλύπτοντας ποιότητες και υφές με διάφορα τεχνοτροπίες και υλικά όπως ακρυλικά, λάδια, κολλάζ, πλαστικά.
Από πού αντλείτε την έμπνευση σας;
Την έμπνευσή μου την αντλώ από θέματα που με προβληματίζουν. Για παράδειγμα, η ανθρώπινη παρουσία στους πίνακές μου δείχνει το ενδιαφέρον μου για την ψυχή, έτσι όπως αυτή αναδύεται μέσα από τα πρόσωπα και τις φιγούρες μου. Γι' αυτό τον λόγο θα χαρακτήριζα την ζωγραφική μου κυρίως ανθρωποκεντρική. Απεικονίζω την ανθρώπινη μορφή σε ποικίλες στάσεις, γυμνή ή ντυμένη, με κυρίαρχο στοιχείο την ένταση στο βλέμμα. Γενικά, τα πρόσωπα ,τα σώματα των ανθρώπων αλλά και τα ζώα που ζωγραφίζω φαίνεται να ζουν μια διαρκή ένταση αν και δε βρίσκονται σε δράση..
Στο φόντο βάζω στοιχεία εμπνευσμένα από την παράδοση, χαλιά, κεντήματα ,αραβουργήματα τα οποία συνδυάζω με ποιήματα άλλοτε δικά μου κι άλλοτε ποιητών που αγαπώ. Δημιουργώ με τον τρόπο αυτό μια σύνθεση που στηρίζεται σε αντιθέσεις, αλλά πιστεύω ότι καταφέρνει τελικά να ισορροπεί. Θεωρώ ότι τόσο οι αντιθέσεις όσο και, τελικά, η επίτευξη της ισορροπίας, προκαλούν το ενδιαφέρον του θεατή.
Υπάρχουν προσωπικότητες ή άλλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το έργο σας;
Όλοι οι μεγάλοι ζωγράφοι είναι πηγή έμπνευσης και θαυμασμού για μένα. Τα έργα μου έχουν σαφές επιρροές από καλλιτέχνες όπως ο Klimt, ο Schiele, ο Bonnard ,Άλλοι αγαπημένοι μου εικαστικοί είναι ο Soutine, Kokoschka Rembrandt F. Bacon .
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης;
Για μένα η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να ανακαλύψω το επόμενο ερέθισμα που θα με οδηγήσει να ξεπεράσω τα προηγούμενα έργα μου.Να βρω έναν τρόπο να μεταφέρω και να αποτυπώσω πάνω στον καμβά μου το φως που ακτινοβολεί μέσα από τις ανθρώπινες μορφές και την ενέργεια της κάθε ύπαρξης που επιχειρώ να ζωγραφίσω. Όπως είπε κι ο Μιχαήλ Άγγελος -Είδα τον άγγελο μέσα στο μάρμαρο και το σμίλεψα μέχρι που τον απελευθέρωσα- Αυτήν την ζωή θέλω να απελευθερώσω στα έργα μου . Έτσι, με όπλα μου τα υλικά, την τεχνική και τις γνώσεις μου, παλεύω με όλη μου την ψυχή και άλλοτε κερδίζω, άλλοτε χάνω, σε αυτό το αέναο παιχνίδι, τη δημιουργία!
Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στον δημόσιο χώρο;
Οι συνθήκες ίσως να είναι καλύτερες για τους σύγχρονους καλλιτέχνες, ειδικά στα αστικά κέντρα υπάρχουν πια αρκετές επιλογές. Το μεγαλύτερο πρόβλημα παραμένει το οικονομικό, γεγονός που περιορίζει τη διακίνηση των έργων τέχνης. Η τέχνη είναι πάντως περισσότερο αποδεκτή από το ευρύ κοινό από ότι σε προηγούμενες χρονικές περιόδους, μπορεί όμως αυτό το κοινό να διευρυνθεί ακόμα περισσότερο, με στόχο να μπορούν όλοι να προσεγγίσουν το έργο τέχνης. Προς αυτό το σκοπό έχει συντελέσει και η ανάπτυξη των κοινωνικών δικτύων, όπου μπορεί ο καθένας να παρακολουθήσει την πορεία των καλλιτεχνών που επιλέγει. Στον δημόσιο χώρο όμως θα επιθυμούσα η πολιτεία να οργανώνει εκθέσεις, να ενισχύει και να προωθεί τους νέους καλλιτέχνες, να προκηρύσσει διαγωνισμούς για γλυπτά ή κατασκευές που θα τοποθετηθούν σε επιλεγμένα σημεία, δίνοντας ώθηση στη δημιουργία και ανεβάζοντας την ποιότητα της ζωής μας στο χώρο που ζούμε και κινούμαστε.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπώ παρά τις αντίξοες συνθήκες που βιώνουμε όλοι μας και, όταν τα πράγματα εξομαλυνθούν, να πραγματοποιηθεί η έκθεση που αναβλήθηκε με άλλες τρεις συναδέλφους στη Γκαλερί Αργώ με θέμα "Η δέ γυνή ίνα τέχνην ποιή", καθώς και οι δυο ομαδικές όπου λαμβάνω μέρος στην ArtPrisma και στην Art Place. Παράλληλα συνεχίζω να δουλεύω για την ατομική μου έκθεση που ελπίζω να πραγματοποιηθεί κι αυτή σύντομα!
Συνέντευξη με τον δημοσιογράφο Μιχάλη Γωνιωτάκη
Σμαράγδα Παπούλια: «Στόχος μου στη ζωγραφική είναι να προχωρώ πιο πέρα από εκεί που έχω φτάσει»
- Πώς ξεκίνησες να ζωγραφίζεις;
Από μικρό παιδί ζω ανάμεσα σε χρώματα και καβαλέτα, μιας κι ο πατέρας μου ήταν κι αυτός ζωγράφος. Στο εργαστήριο του βίωσα για πρώτη φορά την μαγεία της τέχνης, της δημιουργίας, την αγωνία της τελικής πινελιάς. Μεγάλωσα λοιπόν σε ένα περιβάλλον δεκτικό στην τέχνη και στην ιδέα του να είναι κανείς καλλιτέχνης! Τόσο που δε μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου σαν κάτι άλλο! Ο πατέρας μου λοιπόν γρήγορα αναγνώρισε τη ζωγραφική μου ικανότητα και με ενθάρρυνε να ζωγραφίσω. Θυμάμαι πως, πολύ πριν ξεκινήσω το σχολείο, με απασχολούσαν το σχέδιο και οι αναλογίες. Είχα μια σωστή αίσθηση για αυτά τα θέματα και μια αρκετά καλή αντίληψη του χώρου. Θυμάμαι να παρατηρώ τη φύση, τους ανθρώπους, τα ζώα, τα φυτά και στη συνέχεια να προσπαθώ να τα σχεδιάσω στο έδαφος, στην αυλή ή ακόμα και κάτω από το τραπέζι της κουζίνας μας! Αργότερα, ως έφηβη, έκλεβα τα χρώματα του πατέρα μου και έκανα δικά μου έργα! Από τα δεκαοκτώ μου και για τέσσερα χρόνια παρακολούθησα μαθήματα ζωγραφικής και στην συνέχεια φοίτησα στην Σχολή Καλών Τεχνών. Όταν άρχισα να παίρνω μέρος σε ομαδικές εκθέσεις, καθώς ήταν η πρώτη φορά που έδειχνα δημόσια τη δουλειά μου, ένιωθα εξαιρετικά άβολα, κάπως σαν να κρεμούσα ....το προσωπικό μου ημερολόγιο στον τοίχο! Μου πήρε πολλά χρόνια πριν νιώσω άνετα ακόμη και να αποκαλώ τον εαυτό μου καλλιτέχνη, καθώς δεν ένιωθα αρκετά άξια και έτσι δυσκολευόμουν να αποδεχθώ ακόμα και τον τίτλο.
- Επιρροές σου
Όλοι μεγάλοι ζωγράφοι, αποτελούν πηγή έμπνευσης και θαυμασμού για μένα. Ειδικά ο Rembrandt είναι μια παλιά μου αδυναμία, από τότε που δεν ήξερα ακόμα ούτε πώς να κρατήσω το πινέλο σωστά! Τα έργα μου έχουν σαφείς επιρροές από καλλιτέχνες όπως ο Klimt, ο Schiele, ο Bonnard , που όταν είδα για πρώτη φορά τη δουλειά τους σκέφτηκα πως έτσι θέλω να ζωγραφίζω. Άλλοι αγαπημένοι μου ζωγράφοι είναι ο Soutine, Kokoschka και Bacon. Θαυμάζω πολύ κι έναν από τους πιο σημαντικούς Έλληνες ζωγράφους της Αφαίρεσης, τον Γ. Σπυρόπουλο.
- Πηγή έμπνευσης, η φύση.
Μου αρέσει να ζωγραφίζω ανθρώπους και ζώα γιατί έχουν και προσωπικότητα και παρόμοια χαρακτηριστικά. Μου αρέσει να ζωγραφίζω ό,τι έχει συνείδηση, αισθάνεται και μπορεί να αποκτήσει μια ιδιαίτερη έκφραση. Έτσι, το αγαπημένο μου θέμα είναι ο άνθρωπος, το ζώο και ακόμα περισσότερο και τα δύο μαζί, να τα αποτυπώνω σε μια σύνθεση, καθώς αυτά αποκαλύπτουν με το ύφος και τη στάση τους μια βαθύτερη πραγματικότητα. Πιστεύω πραγματικά ότι ο συνδυασμός αυτός μπορεί να αποτελεί για εμένα σημαντική πηγή έμπνευσης. Καθώς και οποιοδήποτε άλλο στοιχείο αποτελεί μέρος της φύσης που είναι κάτι ζωντανό, πάλλετε και αναπνέει!
- Τι ρόλο παίζει το μοντέλο στην έμπνευση ενός δημιουργού;
Για μένα παίζει πρωταρχικό ρόλο. Η έμπνευσή μου προέρχεται από τα διαφορετικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων, τα ίδια τα πρόσωπα, ο τρόπος που γελούν ή κλαίνε και όλες οι αντιδράσεις τους. Το οπτικό ερέθισμα, είναι ένα γεγονός που μου μιλάει με τον τρόπο του και με παρασύρει, με προκαλεί να το καταγράψω. Παρατηρώ και διεισδύω στον εσωτερικό κόσμο των ανθρώπων και αυτό που αποτυπώνεται στην ψυχή μου, στο μυαλό μου, αυτό που με συγκινεί, προσπαθώ να το μεταφέρω στον καμβά, να αποδώσω τις ψυχικές ιδιαιτερότητες και τα πνευματικά γνωρίσματα της κάθε προσωπικότητας όπως εγώ τα αντιλαμβάνομαι.
- Θυμάσαι ποιο ήταν το πρώτο σου μοντέλο;
Θυμάμαι όταν ήμουν στην Σχολή Βελουδάκη και το πρώτο μοντέλο μου ήταν γυμνό και μάλιστα άντρας .Ήμουν πολύ νέα και στην αρχή ντράπηκα, αλλά πολύ γρήγορα με απασχόλησε το σχέδιο και οι αναλογίες κι αυτά τα δυο έγιναν το μέσο για να εκφράσω αυτό που έβλεπα και ένοιωθα.
- Πώς αντιλαμβάνεσαι την εξέλιξη της δουλειάς σου στο πέρασμα του χρόνου;
Πώς μπορώ να κάνω πραγματικά καλή δουλειά; Ρωτάω συνεχώς τον εαυτό μου για την τέχνη μου με ερωτήσεις όπως : είναι αυθεντικό το έργο και η ζωγραφική μου; Είναι η δουλειά μου μια ισχυρή παρουσία προσαρμοσμένη στην πραγματικότητα, συνεπής στο σήμερα, ζωντανή μέσα στο τώρα και ταυτόχρονα καινούρια, χρησιμοποιεί μια νέα γλώσσα μέσα στο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι; Όμως αν ξέρω ήδη πώς λειτουργεί μια εικόνα ή μια τεχνική, αυτό γίνεται βαρετό για μένα, γιατί στόχος μου είναι να προχωρώ πιο πέρα από εκεί που έχω φτάσει. Να ενσωματώνω νέα τεχνικές, λαμβάνοντας υπόψη μου όλα όσα έχω μάθει.
- Χρώμα και φως
Βιώνω χρώματα ως ξεχωριστούς ήχους, όπως μουσικές νότες. Μερικά χρώματα «ακούγονται» όπως το τσέλο για μένα, ενώ άλλα χρώματα ακούγονται όπως το φλάουτο ή το piccolo! Πιστεύω πως, όπως το μουσικό έργο βασίζεται στο ρυθμό και το τονικό ύψος των ήχων, έτσι και η ζωγραφική θα έπρεπε να βασίζεται στα ουσιαστικά της στοιχεία: στο σχέδιο, στο χρώμα, στο φως και στη σκιά.
- Ζωγραφική και κοινωνική προσφορά
Με ενδιαφέρει το κομμάτι της κοινωνικής προσφοράς της τέχνης, για αυτό ασχολούμαι με το συναίσθημα μέσα στο έργο. Νοιάζομαι για το αντίκτυπο που έχει η δουλειά μου στον μέσο άνθρωπο της σύγχρονης κοινωνίας. Θα ήθελα να συμβάλλω στην ψυχική αλλά και οικονομική ενίσχυση των ομάδων που πλήττονται από την κρίση και δυσκολεύονται να προσεγγίσουν τον χώρο της τέχνης, καθώς τα καθημερινά τους προβλήματα τους αποκρίνουν από αυτόν.
- Μελλοντικά σχέδια
Σχεδόν ένα χρόνο αφότου το COVID-19 έπληξε την ανθρωπότητα, παρατηρείται μια στασιμότητα στη διαδικασία παρουσίασης της εικαστικής δημιουργίας, με όλες τις κοινωνικές και οικονομικές παραμέτρους που αυτό περιλαμβάνει. Οι δυσκολίες στη μετακίνηση και στην επαφή των ανθρώπων είναι μεγάλες και έτσι η ζωή μας διαμορφώθηκε ώστε να γίνεται όσο είναι δυνατόν το καλύτερο και το ασφαλέστερο, κάτω από αυτές τις συνθήκες.
Ως καλλιτέχνης, αναλύω τα συναισθήματα και τα γεγονότα που βίωσα σε αυτό το διάστημα. Νομίζω ότι η τέχνη που θα κάνω στη συνέχεια θα τα αντικατοπτρίζει, καθώς ξεμπλέκω πλέον αυτό που συνέβη, καταγράφω τις ιδέες μου, επεξεργάζομαι το γεγονός ότι δε μπόρεσα να ζωγραφίσω κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Πάντως όσο και να δυσκολεύτηκα κι ότι και να κρύβει το μέλλον για μένα, δεν παύω να ενθουσιάζομαι! Θα συνεχίσω να δουλεύω για την ατομική μου έκθεση που ελπίζω να πραγματοποιηθεί σύντομα!
Είμαι ευγνώμων για αυτήν την ευκαιρία που μου δόθηκε να μιλήσω μαζί σας και να μοιραστώ τις σκέψεις μου για τη δουλειά μου. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
Συνέντευξη με την δημοσιογράφο Ζέτα Τζιώτη
Σμαράγδα Παπούλια: «Η τέχνη είναι η ψυχή κάθε πολιτισμού, έκφραση της αγωνίας του, συνείδηση της μοίρας του.»
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται;
Πιστεύω ότι ο Καλλιτέχνης γεννιέται και ότι το ταλέντο τού είναι απαραίτητο, αυτό το έμφυτο χάρισμα που τον φωτίζει και τον παρακινεί σε κάθε πρωτότυπη δημιουργία. Από εκεί και πέρα η δουλειά, η συνεχής δουλειά είναι το μυστικό.
Πότε αρχίσατε να ζωγραφίζετε;
Η δημιουργικότητα υπήρχε στη ζωή μου από την παιδική μου ηλικία, όπως συμβαίνει σε όλους τους καλλιτέχνες. Πάντα έπαιρνα πολλά ερεθίσματα και συχνά βλέποντας κάτι πειραματιζόμουν, θυσιάζοντας αυτό που είχα ήδη φτιάξει για χάρη των επόμενων δημιουργικών μου ιδεών. Και ,στη περίπτωσή μου, είμαι βέβαιη πως δε θα μπορούσα να δημιουργήσω με άλλο τρόπο.
Ποιες είναι οι προθέσεις σας όταν ζωγραφίζετε;
Το να κάνω τέχνη για μένα είναι σαν να τρέφομαι ή να αναπνέω.
Η πρόθεση μου είναι να εκφραστώ, να εξωτερικεύσω τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τους προβληματισμούς και τα όνειρά μου. Η τέχνη μου επιτρέπει να γλιστρήσω σε βάθος σε μια δημιουργική συχνότητα όπου δεν υπάρχουν προσδοκίες και όρια, τίποτα πέρα από αυτό που δημιουργώ τη συγκεκριμένη στιγμή και μπορώ να του δώσω την αποκλειστική προσοχή μου όσο θέλω.
Η δημιουργική διαδικασία χρησιμοποιεί τα συναισθήματα και να τα μεταφράζει σε τέχνη κι αυτό συμβαίνει πάντα, ανεξάρτητα από το θέμα. Έτσι προσωπικά καταπολεμώ τους φόβους μου, νοιώθω ασφαλής και καταφέρνω να έχω τον έλεγχο του χρόνου που διαθέτω για να ζωγραφίζω.
Αυτό που επιδιώκω περισσότερο από όλα σε ό,τι κάνω είναι να προκαλώ συναισθήματα στον θεατή. Θετικά ή αρνητικά, δεν νομίζω να έχει τόση σημασία, αρκεί αυτά να είναι αρκετά δυνατά ώστε να τον κάνουν να σταθεί μπροστά στο έργο και έπειτα αυτό να τον ακολουθεί για πάντα.
Ποια υλικά χρησιμοποιείτε συνήθως;
Χρησιμοποιώ παραδοσιακά μέσα ζωγραφικής όπως κάρβουνο, ακρυλικά, λάδια και μερικές φορές κολλάζ. Είμαι ιδιαίτερα ερωτευμένη με όλους τους απίστευτους και απρόβλεπτους συνδυασμούς χρωμάτων που μπορεί να πετύχει κανείς ξεκινώντας από τις πιο βασικές αποχρώσεις.
Συνήθως αναφέρομαι σε μια εικόνα ως σημείο εκκίνησης, αλλά ο τρόπος που αντιδρούν το χρώμα και το πινέλο συχνά κατευθύνει το αποτέλεσμα του ολοκληρωμένου πίνακα, σχηματίζοντας μια οπτική γλώσσα και βοηθώντας την ίδια την αφήγηση. Ξεκινώ με ένα παραστατικό σκίτσο που θα γίνει το κυρίως θέμα ή ένα από τα θέματα της σύνθεσης. Οι αναφορές εικόνων ποικίλουν και, καθώς βγάζω φωτογραφίες στις διάφορες φάσεις της εξέλιξης ενός πίνακα, μπορώ να κοιτάζω σταδιακά την εικόνα στο σύνολό της αλλά και ανεξάρτητα την κάθε ζωγραφική λεπτομέρεια.
Τι σημαίνει για σας «έμπνευση» ;
Η έμπνευσή μου, μιλώντας για προσωπογραφίες, προέρχεται από τα διαφορετικά χαρακτηριστικά ενός ατόμου, τον τρόπο που γελά, κλαίει ή γενικά αντιδρά. Άλλες φορές μπορεί να είναι μόνο μια λέξη ή ένα απλό αντικείμενο. Συνήθως, ένα καλό σημείο εκκίνησης για μένα είναι να αρχίσω να αναπτύσσω μια ιδέα. Κάποιες μέρες ξυπνάω με πολύ διάθεση για δουλειά, φτιάχνω ένα φλιτζάνι καφέ, ξεκινώ και όλα εξελίσσονται πολύ ομαλά. Άλλες μέρες, είναι πιο δύσκολο γιατί δεν υπάρχει κίνητρο. Τότε χρειάζεται να πείσω τον εαυτό μου!
Σαν καλλιτέχνης πως βλέπετε το σήμερα; Με τι χρώματα θα ζωγραφίζατε την Ελλάδα;
Δυστυχώς την Ελλάδα δε θα τη ζωγράφιζα ούτε με μαύρο, αλλά ούτε και με άσπρο, το γκρίζο χρώμα είναι αυτό που πιστεύω πως την χαρακτηρίζει...
Τι έχει να προσφέρει η τέχνη, η ζωγραφική εν προκειμένω, σε ένα κοινό που προσπαθεί απεγνωσμένα να κερδίσει το ψωμί του, τη χαμένη αξιοπρέπειά του, την κουλτούρα, τον πολιτισμό του;
Ο άνθρωπος βρίσκει λύτρωση στην τέχνη, με αυτή γίνεται αποκάλυψη του ανθρώπου και του εαυτού, αλλά και η εξέλιξη του πολιτισμού. Μας «μιλά» για τις ανησυχίες, τις αγωνίες, τα προβλήματα και τους προβληματισμούς του κόσμου.Ο άνθρωπος μέσω αυτής μπορεί να κατανοήσει πως υπάρχουν πολλοί που συμμερίζονται και βιώνουν κοινές με αυτόν ανησυχίες, παραμερίζοντας έτσι τυχόν συναισθήματα απομόνωσης. Η τέχνη είναι η ψυχή κάθε πολιτισμού, έκφραση της αγωνίας του, συνείδηση της μοίρας του. Ψυχαγωγεί και ξεκουράζει το άτομο και πολλές φορές καλύπτει τις υπαρξιακές του ανησυχίες ή αναζητήσεις, δίνοντάς του διέξοδο στις αγωνίες του. Από την τέχνη αντλούμε κουράγιο και δύναμη!
Η τέχνη δημιουργεί πολιτισμό;
Η τέχνη δημιουργεί πολιτισμό, αναμφίβολα, μπορεί να εικονογραφήσει και να δώσει άλλη διάσταση στα γεγονότα της ιστορίας, να προβάλλει τις κοινωνικές και πολιτιστικές ομοιότητες, να αμβλύνει τις διαφορές, να δώσει μορφή και έκφραση στις συγκινήσεις και στις ιδέες, να συμβάλλει στην αντίληψη της καθημερινής ζωής, στην εκτίμηση της πολιτισμικής κληρονομιάς και ιδίως να οδηγήσει στη συνειδητοποίηση της αξίας της πολύπολιτισμικότητας.
Η αξία της τέχνης, επομένως, από άποψη αγωγής, έγκειται στη δυνατότητά της να μορφοποιεί τα συναισθήματα και να υποδεικνύει ιδέες και συμβολισμούς. Η τέχνη δε συμβάλλει μόνο στην καλλιέργεια της δημιουργικότητας και της ευαισθησίας του ατόμου, αλλά επηρεάζει και την ψυχοκινητική, νοητική, συναισθηματική, κοινωνική και ηθική ανάπτυξη.
Και τέλος ποιο μήνυμα θα στέλνατε στους αναγνώστες μας;
Νομίζω ότι αυτό που βιώνουμε αυτόν τον καιρό είναι μια επανεκκίνηση στην κοινωνία μας και νομίζω ότι η καλύτερη συμβουλή που θα μπορούσα να δώσω είναι να επανασυνδεθούμε με το πνευματικό μας εαυτό και τη φύση, να είμαστε ανοιχτοί και να αποδεχόμαστε τις αλλαγές που συμβαίνουν.
Γιατί ο μόνος τρόπος να βρούμε το νόημα τους είναι να
εμβαθύνουμε σε αυτόν τον εαυτό, να κινηθούμε μαζί του και να πάρουμε κι εμείς
μέρος στον χορό!
Συνέντευξη με την δημοσιογράφο Βούλα Παπατσιφλικιώτη
https://www.mykosmos.gr/loc_mk/news_content.asp?ID=721
https://www.culturebook.gr/eikastika-portreta/smaragda-papoulia-eikastika-portreta.html
https://radar.gr/article/smaragda-papoulia-paratiro-kai-dieisdyo-ston-esoteriko-kosmo-ton-anthropon
https://argogallery.virtualmedia.gr/