Τι ειρωνεία… Πόσο μοιάζανε στ' αλήθεια

                               H  μπλε μου σαρκα

         Δυο πλευρες του ιδιου νομισματος 

                            Εαυτε μου εισαι εδω;

                     Ειμαι εξαρτημα της μηχανης σας

                   Οι γυναίκες με τα αλογίσια μάτια

Γυρω μου ζωα με συντροφευουν αξιον αποριας που βρεθηκαν.

                  Το σωμα μου κι εγω ονειρευοται κηπους

                  Εγω και ο εαυτος μου δεμενοι

          Δυο κορμιά αντικριστά ριζες καποτε θυμιζουν

            Μερικές φορές εύχομαι να ήμουν δύο.

           Ετσι που να μην ειναι ποτε χωριστα

                      Οι δυο Κοκικνοσκουφιτσες

           Ἦταν γυναῖκα ἦταν ὄνειρο ἤτανε καὶ τὰ δυὸ

              Πουθενά δεν πάω με ακούς…;;

                       Δύο κορίτσια, σαν μαγνήτες

                       Ενα μονό κορίτσι διπλασιασμένο

        Κανεις δεν ξερει που κοιτουν τα ματια σου